1-Yüzümüz ana yasa!
Nerede yangın varsa bizden değil.
Bizden değil zehirlenen kuşlar, balıklar.
Bizden değil oyuncak olmayan hiçbir silah.
Bizden değil kıyamet ve senaryoları…
Bizden değil kanayan memesi annelerin
Babaların alnındaki uçurumlar.
İsyanlar, toplu ölümler, toplu öldürmeler
Gerçek kurşun sesleri, gerçek bıçak yarası
Gerçek dünya yarası, kanla oynanan poker
Çöplerdeki ekmekler
Ekmeğin Kaf dağına kaçtığı Afrikalar…
Yahut uzak Asyalar…
Kaçmak nereye kadar?
Ve insan neden kaçar adı güzel Allah’ım!
Gökyüzü çöktüğünde, ülkeler çöktüğünde,
Çöktüğünde evlerimiz, bahçelerimiz
Annemizin gözbebeklerinde bir çukur
Dünyanın dibine kadar, İsa’nın doğumuna
Tam 2015 sene öncesine kadar bir çukur:
O çukurda hiç bize sorulmadan kavgalar
Hiç bize sorulmadan altınlar
Hiç bize sorulmadan sırtlanlar.
Şimdi bu gün, bu saatte, bu saniyede
Teknelerde boğulan, tekneleri boğulan
Göçüklerde boğulan, kolsuz kanatsız kalan
Diri diri yakılan, bizler, akranlarımız
Kanadından tutuşan annelerimiz
Saatleri her döndükçe akrep doğuran
Zamanı geri sarıp öyle ölmek isteyen
Gibi karışık şeyler,
Gibi çok korkunç şeyler,
Gibi çok acı şeyler.
Sahi nereye kadar?
Yalnız esenlik varsa yüzümüzün ülkesi
Yüzümüzün yasasında ne varsa esenlik
Göçülecek tek ülke
Sığınacak tek ada!
2-Doğurulduğumuz gibi doğruluğumuz.
Ay doğar, güneş doğar, yıldızlar doğar.
Her gün bizim günümüz, Âdem’den beri
Cennette oynamasından, dünyaya gelişinden
Dünyanın bir oyun yeri olmasından bu yana
Her gün bizim, ay gibi, gün gibi, yıldız gibi
Bizden alınan günler, bizden çalınan güneşler
Öyle çok borçlu ki bize büyüklerimiz
Kurumlar, kuruluşlar, devletler
Ortak akıl sahipleri, ortak akıllar
Bir çiçeğin kaç yaprak olduğunu bilmeyenler
Karıncanın yolunu, arının şarkısını
Toprağın renklerini,
Rüzgârın bir esişte bir milyon öptüğünü
Gün batarken, gün doğarken dağların giysisini
Her ırmağın bir mavi çizgiden daha fazla…
Bilmeyenler hepsinin annesi olduğunu
Bilip de bilmeyenler, düşünmeyeneler
Düşünüp de hemen unutuverenler
Doğurulmuş olduğunu ve doğru olduğunu!
Öyle çok borçlu ki bize, ödeyebilmez!
Alacaklı kalıyoruz rüyalarımız kadar!
3-Bir anlaşma anıtı dilimiz!
İnsanla konuşuruz her dilden, eşyayla
Doğayla konuşuruz, oyunlarımız
Kentlerin damarında biraz insanlık varsa
Biraz sıcaklık varsa gülüşümüzden
Biraz hatırlatma varsa nasırlaşan gözlere
Her şeyle konuşuruz, metalsiz, plastiksiz
Her masalın daha bir gerçek olduğuna
Her rüyanın korkusuz, saf, ışıklı
Dünyanın yorgunluğunu, kederini, yasını
Silebilmek için daha pıtraksız kelimeler
Kumdan, ahşaptan, topraktan kurduğumuz bahçeler
O bahçeler içinde kumdan, topraktan evler
O evlerin yüzünde dünyada kaç çocuk varsa,
O kadar pencereler! Ve o kadar kapılar!
Temizle yeryüzünü bütün pasaklarından
Kalbimizle birlikte
Bir dil, bir anıt çıkar!
4-Yargı cümlesi!
Öyle sahipsiz duruyor çocukluğun çağrısı!
Ve biraz aşk kaldıysa, biraz hayret, temizlik
Ve peygamber sözleri dilimizdeyse hala
İnsan kalabilmek için, bir ümit, bir ışıltı;
Bizde adres tarifi!
5 EKİM 2015 DÜNYA Ç O C U K G Ü N Ü NEDENİYLE ÇOCUK VAKFI ADINA Mehmet AYCI’NIN 2015 DÜNYA ÇOCUK GÜNÜ TÜRKİYE BİLDİRİSİ
Çocuk Vakfı, her yıl dünyada Ekim ayının ilk pazartesi günü kutlanan Dünya Çocuk Günü nedeniyle şairlerin yazdığı bildirileri yayınlıyor. Bu yılın Türkiye Bildirisini şair Mehmet Aycı yazdı.
MEHMET AYCI
1971 yılında Adana/Saimbeyli’de doğdu. Anadolu Üniversitesi İktisat Fakültesi’nden(1996) mezun oldu. Bir kamu kurumunda yönetici olarak çalışan Aycı, bir süre Anadolu Üniversitesi’nde “Demiryolu Tarihi ve Gelişimi” dersleri verdi. Aycı, Mürekkep Ten adlı kitabıyla Türkiye Yazarlar Birliği’nin 2007 yılı; Sonrası Şimendifer adlı kitabıyla da Edebiyat Sanat ve Kültür Araştırmaları Derneği ESKADER’in 2012 yılı “yılın en iyi deneme yazarı” ödüllerini aldı.
Kitapları:Şiir: Mor Kitap (1. Baskı 1997; 2. Baskı 2010), Aşk Bir Deniz Rüyası (1. Baskı 1999; 2.Baskı 2010), Yakı (1. Baskı 2007; 2. Baskı 2008; 3. Baskı 2010), Derin (1.Baskı 2008; 2.Baskı 2010), Bağdat Kitabı(2010), Dil Gölgesi(2010), Bunlar Yazmaz Kitapta(2010), Yalnızlık Vergisi(2010), Aramadığım Günler(2010), Muhtasar Türkiye Tarihi(2011), Mesafe Ayarı(2013), Zeliha’nın Ön Dişi(2013), Portakal Kuşlar(2014)
Deneme: Serkisof Ahbabım Olur (3. Baskı. 2006), Mürekkep Ten (2007), Zehirli Ağaçlar Albümü(2007), Kahvede Kürt Var mı?(2009), Bunların Hepsini Okudun mu?(2009), Şirazlı Bir Türk Dilber(2010), Biblo(2012), Sonrası Şimendifer(/2012), Çarşaftan Kol Atmak(2013)
İnceleme- Araştırma: Nasreddin Hoca (3.Baskı 2006), Demiryoluna Hızlandırılmış İnfaz(2004), Nasrettin Hoca Fıkraları(2005), Nasıl Bir Kentin Lanetlisi Oldum?(2011)
Antoloji: İçinden Tren Geçen Şiirler(‘Mehmet Saim Değirmenci’ adıyla,( 2005)
Portre: İki Yüz(2015)
KülTour 